คนเจ็ดเสมียนกลุ่มเล็กพบกัน
คนเจ็ดเสมียนในปัจจุบันนี้ยังพบกันอยู่บ้าง
การพบกันของคนเก่าเจ็ดเสมียนกลุ่มเล็กๆนี้ ขอเกริ่นที่มาที่ไปของเรื่องก่อนนะครับ
เป็นเวลานานมาแล้วนับเป็น ๑๐ ปี ที่คนเก่าของตลาดเจ็ดเสมียนคนหนึ่ง คือคุณรังสฤษดิ์ ลักษิตานนท์ ได้เป็นหัวแรงได้มีการจัดให้คนเก่าๆ รวมทั้งคนใหม่ๆ ของตลาดเจ็ดเสมียน ได้มีการพบปะกันบ้าง หลังจากที่บางคนอาจจะย้ายไปอยู่ในที่อื่นๆ และตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่ได้กลับมาเยี่ยมบ้านเกิด หรือได้พบเพื่อนเก่าๆที่เจ็ดเสมียนเลย
ในตอนนั้นคุณรังสฤษดิ์ ลักษิตานนท์ จึงได้จัดให้มีการพบกันของคนเจ็ดเสมียนถึง ๒ ครั้ง มีคนเก่าๆของตำบล หรือตลาดเสมียนมาพบปะกันมากมายพอสมควร ที่ว่าพอสมควรนั้นคือยังขาดอีกหลายคนที่ไม่ได้มา
อาจจะเป็นเพราะว่า บางคนรู้ข่าวแล้วแต่กระทันหันจึงยังไม่พร้อม หรือว่าบางคนอาจจะไม่ได้รู้ข่าวเลย เพราะว่าไม่เคยได้ติดต่อกับเพื่อนๆที่เป็นคนเจ็ดเสมียนด้วยกันเลย ตั้งแต่ไปจากเจ็ดเสมียนก็เป็นได้ เขาจึงไม่ได้มาร่วมด้วย
ภาพการพบกันของคนเจ็ดเสมียน หรือวันงาน "คนเจ็ดเสมียน พบกัน" ในครั้งที่ สอง ที่ริมน้ำแม่กลองในตลาดเจ็ดเสมียน
ผู้ที่มาร่วมงานในงาน "คนเจ็ดเสมียนพบกัน " ครั้งที่สอง ทุกคนต่างคุยกันอย่างมีความสุข
ผู้ที่มาร่วมงานในงาน "คนเจ็ดเสมียนพบกัน " ครั้งที่สอง ดีใจที่ได้พบกันอีกครั้งหนึ่ง
สามสาวคนตลาดเจ็ดเสมียน ก็มาในงานนี้ด้วย จากซ้ายคุณปัทมา (บุตรสาวแม่ตังกวย) คุณประนอม, คุณกัลยา ลักษิตานนท์
ในครั้งนั้นคุณรังสฤษดิ์ ที่เป็นหัวแรงในการจัดเรื่องนี้ได้จัดเพียงสองครั้งเท่านั้น แล้วก็ไม่ได้มีการจัดอีกเลย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใด เท่าที่คนเจ็ดเสมียนหลายๆคนได้พูดคุยกันก็สงสัยเหมือนๆกัน
แต่ไม่ได้ทวงถามหรือว่าอะไร ได้แต่เสียดายงานดีๆอย่างนี้เท่านั้น เพราะว่าการจัดให้คนเจ็ดเสมียนพบกันนั้น ที่จริงเป็นเรื่องใหญ่ยุ่งยากพอสมควร ในเรื่องการติดต่อ ประชาสัมพันธ์ให้รู้โดยทั่วๆกัน สิ่งที่ยากก็คือบางคนไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน จะติดต่อได้อย่างไร
และอันที่จริงก็ไม่ใช่หน้าที่ของผู้จัดคือคุณรังสฤษดิ์เลย แต่ก็ไม่เป็นไรจนถึง ณ วันนี้ คิดว่าทุกคนคงจะลืมงานคนเจ็ดเสมียนพบกันไปหมดแล้ว
แต่ที่จริงแล้วคิดว่าแม้ว่าไม่ได้มีผู้นำ ในการจัดงานพบปะกันใหญ่ๆ เหมือนเมื่อครั้งที่ผ่านมา ๒ ครั้งแล้วนั้น ก็คงจะมีคนเจ็ดเสมียนบางพวกบางกลุ่มที่ยังติดต่อกันได้อยู่ คงได้นัดมาเจอกันบ้างเป็นกลุ่มเล็กๆ โดยที่ไม่ต้องมีคนจัดให้ก็ได้ เช่นกลุ่มของคนเจ็ดเสมียนรุ่นผม (ผู้เขียน) เป็นต้น
เด็กเจ็ดเสมียน (ผมผู้เขียนและน้องๆ) นั่งเล่นกันที่ริมฝั่งแม่น้ำแม่กลอง ใกล้ตลาดเจ็ดเสมียน
ผมเป็นเด็กตลาดเจ็ดเสมียนรุ่นเก่าคนหนึ่ง ซึ่งในรุ่นของผมนั้นมีหลายคน ที่เราวิ่งเล่นด้วยกันที่ตลาดเจ็ดเสมียน มีเรื่องราวต่างๆที่เป็นความทรงจำมากมายที่ตลาดเจ็ดเสมียนแห่งนี้ พอพวกเราทั้งหลายเติบโตกันขึ้นมาแล้ว ก็ได้แยกย้ายกันไปเรียนหนังสือ หรือไปทำมาหากินในที่อื่นๆ ไกลบ้าง ใกล้ๆบ้าง แล้วแต่ว่าเส้นทางเดินในชีวิตจะเป็นอย่างไร
เด็กตลาดเจ็ดเสมียนในรุ่นของผม ที่ติดต่อกันนานมาแล้วมีหลายคน ซึ่งในปัจจุบันนี้ก็ยังติดต่อกันอยู่ และยิ่งในปัจจุบันนี้การติดต่อสื่อสารง่ายและสะดวก เราจึงมีการนัดหมายมาพบกัน หรือบางครั้งก็ไปเที่ยวกันในต่างจังหวัดไกลๆเสมอมา
เด็กตลาดเจ็ดเสมียนส่วนหนึ่ง (มีใครกันบ้าง) เมื่อครั้งอยู่ที่ตลาดเจ็ดเสมียน ปัจจุบันแยกย้ายกันไปหมดแล้ว
อย่างเช่นเมื่อปีที่แล้ว กลุ่มของผมที่ติดต่อกันอยู่เป็นประจำ ได้นัดมาพบปะกันรับประทานอาหารร่วมกัน ที่เซ็นทรัลแจ้งวัฒนะ ทุกคนได้พาครอบครัวมาร่วมด้วย เราต่างคุยกันอย่างกันเองและมีความสุขที่สุดที่ได้ฟังเรื่องเก่าๆที่ผ่านมา
ต่อมาเมื่อเดือนที่ผ่านมานี้เอง พวกเราคนเจ็ดเสมียนชุดเดิม ได้นัดพบกันและทานอาหารร่วมกันอีกครั้งหนึ่ง ที่ร้านอาหาร ไก่ย่างนิตยา ถนนรัตนาธิเบศร
การได้พบปะกันบ้างนั้น โดยส่วนใหญ่แล้ว จะคุยกันในหลายๆเรื่อง เรื่องเก่าบ้างใหม่บ้าง และนัดหมายชวนกันไปเที่ยวบ้าง นี่คือความสุขของคนที่มีอายุ หรือที่เรียกว่า “คนสูงวัย” ครับผม
ภาพข้างบน สามภาพนี้ พบกันที่ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ในห้างสรรพสินค้า เซ็นทรัล แจ้งวัฒนะ
ภาพนี้พบกัน รับประทานอาหารกันที่ โชคชัยเสต๊กเฮ้า ถนนพหลโยธิน รังสิต
นี่คือการพบปะกันในที่บางแห่งของเพื่อนๆชาวเจ็ดเสมียนที่ยังติดต่อกันอยู่เสมอ การพบกันบ้างนั้นทำให้เรารู้ถึงความทุกข์ สุข ของเพื่อนๆ ซึ่งจะต้องมีเป็นของธรรมดาในคนเรา แล้วเราก็มาเล่าสู่กันฟัง ในการที่ได้พบปะกันในทุกๆครั้ง
นอกจากการที่ได้พบกันบ้างนี้ บางครั้งเราชวนกันไปเที่ยวในที่ไกลๆ และไปกันมาหลายครั้งแล้ว ผมจะมาเล่าให้ฟังเมื่อมีโอกาสครับ
เห็นไม๊ครับ ถ้าเรามีเพื่อนที่เคยเป็นเพื่อนกันที่ตลาดเจ็ดเสมียน จะมีไม่กี่คนที่สนิทกับเรา ก็จัดพบกันได้ ไม่ต้องรอให้ใครมาจัดให้หรอกครับ.
นายแก้ว ๒ เมษายน ๒๕๖๑