นายหิรัญ เกิดวันที่ ๒๘ กุมภาพันธ์ ๒๔๕๙ มรณะวันที่ ๓๐ พฤศจิกายน ๒๕๔๑ รวมอายุได้ ๘๒ ปี        

       เมื่อไม่นานมานี้ข้าพเจ้าได้มีโอกาสเข้ามาดู  เวบเจ็ดเสมียน ซึ่งพี่ชายของข้าพเจ้าเป็นผู้จัดทำขึ้นมา ในตอนแรกที่พี่ชายของข้าพเจ้าได้เริ่มทำขึ้นมาใหม่ๆนั้น เขาก็เคยโทรศัพท์มาบอกบ่อยๆว่า ให้เข้าไปดูหน่อยๆ แทนที่ข้าพเจ้าจะเข้าไปดู เวบ ของเขาตามคำเชิญชวน กลับถามเขาไปว่า  เวบ นี้ทำขึ้นมาเพื่ออะไร มีรายได้จากการนี้หรือเปล่า

ขอพระองค์จงทรงพระเจริญ พระชนม์มายุยิ่งยืนนาน
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า ครอบครัวสุวรรณมัจฉา

  ในตอนเช้าของวันศุกร์ที่ ๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๒ ที่ผ่านมาไม่กี่วันมานี้ คุณหวานภรรยาของผมได้บอกว่า ในวันนี้ซักตอนเที่ยงไปแล้ว เราไปถวายพระพรในหลวงกันที่โรงพยาบาล ศิริราช กันนะ

นางสละ สุวรรณมัจฉาอุ้มเด็กชายปฐม บุตรชายในขณะที่ มีอายุได้ ๖ เดือน ๒๐ วัน ที่บริเวณบ้านในตลาดโพธาราม เมื่อเดือนตุลาคม ๒๔๘๓ เมื่อ ๖๙ ปีมาแล้ว

       เมื่อนายหิรัญแต่งงานกับนางสละที่เจ็ดเสมียนในปี พ.ศ.๒๔๘๒ แล้วนั้น ก็ได้ไปอยู่ที่บ้านที่โพธาราม ปัจจุบันนี้คือโรงเรียนเจี้ยใช้  (บริเวณโรงเรียนเจี้ยใช้ นั้นเดิมทีเป็นที่ดินของบิดามารดาของนายหิรัญ ที่ได้ขายให้กับโรงเรียนไป)

เด็กๆเจ็ดเสมียน (นาวาโท ประมูล กุลบุปผา, โอฬาร ลักษิตานนท์)

    ต้นเดือนพฤศจิกายน อากาศเริ่มหนาว ผมกับย่าตื่นนอนเวลาเดิมแต่ท้องฟ้ายังมืด ย่าบอกว่าคนแก่นอนน้อย

     วันนี้ แม่ดาจะพาย่าไปวัด เป็นหน้าที่ของผมที่จะต้องไปด้วย ผมได้ยินแม่ดาคุยกับย่าว่าวันนี้เป็นวันแม่ ที่วัดมีการทำบุญตอนเช้า ตอนเย็นจะมีพิธีอะไรสักอย่างนี่แหละ เห็นย่าตื่นเต้นเตรียมหาเสื้อสีฟ้ามาใส่ตั้งแต่เช้า ผมไม่รู้ว่าทำไมใครต่อใครต้องใส่เสื้อสีฟ้า เดินออกมาจากบ้านสังเกตเห็นว่าทุกบ้านจะสวมเสื้อสีฟ้า พื้นบ้าง  ลายดอกบ้าง บางคนกางเกงหรือกระโปรงยังเป็นสีฟ้าอีก  ผมเดินตามแม่ดาและย่ามาถึงวัด ทีนี้แหละทั้งวัดมีแต่สีฟ้าเต็มไปหมด

   ผมชื่อแป้งขาว อายุ 2 ปี แม่บอกว่าเจ้าของบ้านเก็บแม่มาจากข้างถนนตั้งแต่เล็ก ที่ไหนแม่ไม่รู้ รู้แต่ว่าแม่นอนมาในรถนานมากกว่าจะมาถึง แม่อยู่บ้านนี้มา 3 ปีแล้ว