วิกเจ็ดเสมียนในอดีต ๒
นายวิรัช วงษ์วานิช (ยืนกลาง) เป็นผู้สร้างวิกเจ็ดเสมียน และเป็นเจ้าของ
เมื่อวัสดุที่ใช้ในการก่อสร้างมากองไว้พร้อมแล้ว นายจำปาและลูกน้องจึงตีผังขุดหลุม และยกเสาเอกขึ้นเรียบร้อยดังได้กล่าวไว้ในตอนแรกแล้ว
นายจำปา ประเสริฐ ช่างก่อสร้างประจำตำบลเจ็ดเสมียน พร้อมด้วยลูกน้องอีกสิบกว่าคนก็ลงมือก่อสร้างทันที
ขอกล่าวถึง นายจำปา ประเสริฐ ก่อนสักเล็กน้อย เพื่อจะได้เป็นประวัติศาสตร์บางส่วนของคนในตำบลเจ็ดเสมียน นายจำปานั้นเป็นบุตรชายคนหนึ่งของ ขุนจำนงกิจประชา หรือนายเปลื้อง ประเสริฐ ซึ่งเป็นกำนันตำบลเจ็ดเสมียนอยู่ในเวลานั้น ต่อมาเมื่อต้นปี พ.ศ.๒๔๘๕ ขุนจำนงกิจประชา หรือนายเปลื้อง ประเสริฐ ได้ลาออกจากการเป็นกำนันตำบลเจ็ดเสมียน ด้วยเหตุผลที่ว่าเป็นมานานแล้วก็เบื่อ
นายโกวิท วงศ์ยะรา (คนยืนที่ ๒ จากซ้าย) เมื่อครั้งยังเป็นครูใหญ่อยู่ที่โรงเรียนวัดเจ็ดเสมียน เมื่อ พ.ศ.๒๔๗๙
และพอถึงเดือน ตุลาคม พ.ศ.๒๔๘๕ นายโกวิท วงศ์ยะรา (ชื่อเดิมคือนายกวย วงศ์ยะรา บ้านอยู่ทางหมู่ ๔ คือทางวัดสนามชัย) ซึ่งเป็นครูใหญ่ที่โรงเรียนวัดเจ็ดเสมียน ก็ได้ลาออกจากการมีอาชีพเป็นครู ซึ่งนายโกวิทนี้เป็นครูมาแล้วถึง ๒๑ ปี โดยให้เหตุผลว่า อยากจะไปทำอาชีพอย่างอื่นบ้าง เป็นครูมานานแล้วเบื่อเหลือทน
จากนั้นต่อมาอีกไม่นาน เมื่อตำบลเจ็ดเสมียนขาดกำนันที่จะดูแลลูกบ้าน เนื่องจากกำนันเปลื้อง ประเสริฐ ได้ลาออกไปแล้ว นายโกวิท วงศ์ยะรา จึงได้สมัครเป็นกำนัน ทางการจึงได้แต่งตั้งนายโกวิทเป็นกำนันตำบลเจ็ดเสมียน เมื่อประมาณปลายปี พ.ศ.๒๔๘๕ นั่นเอง
และตั้งแต่นั้นมานายโกวิทก็ได้เป็นกำนันมาอย่างยาวนาน จนถึงวันที่ ๒๗ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๑๓ กำนันโกวิทจึงได้เสียชีวิตลงเมื่อมีอายุได้ ๖๙ ปี (เรื่องราวของกำนันโกวิท ได้เขียนเอาไว้นานแล้ว จำนวนทั้งหมด ๔ ตอน ถ้าสนใจก็เข้าไปดูได้)
งานแห่ดอกไม้ท้ายสงกรานต์นั้น ขุนจำนงกิจประชา หรือนายเปลื้อง ประเสริฐ ซึ่งเป็นกำนันอยู่ในสมัยก่อนกำนันโกวิทนั้น ได้เป็นผู้จัดให้มีการแห่ดอกไม้เป็นคนแรก การแห่ดอกไม้ท้ายสงกรานต์นี้ ไม่ได้มีมาแต่โบราณแต่อย่างใด แต่เป็นการคิดขึ้นมาของขุนจำนงกิจประชา กำนันตำบลเจ็ดเสมียน ในสมัยของท่านนั่นเอง
ต่อมาเมื่อกำนันโกวิท วงศ์ยะรา มาดำรงตำแหน่งกำนันตำบลเจ็ดเสมียนแล้ว ก็ยังอนุรักษ์การแห่ดอกไม้ตามแนวทางของขุนจำนง กำนันคนเก่าตลอดมา งานแห่ดอกไม้ท้ายสงกรานต์นี้ก็ยังมีมาเรื่อยๆทุกๆปี ถือเป็นงานที่ยิ่งใหญ่งานหนึ่งของชาวตำบลเจ็ดเสมียนเลยทีเดียว ในปัจจุบันนี้เทศกาลงานแห่ดอกไม้หลังสงกรานต์ได้พัฒนาขึ้นไปเป็นอันมาก ให้เหมาะสมกับยุคสมัยในปัจจุบันนี้
นายจำปา ประเสริฐหรือช่างจำปานั้น เกิดเมื่อ พ.ศ. ๒๔๖๓ เป็นบุตรชายของขุนจำนงกิจประชากำนันตำบลเจ็ดเสมียน ดังได้กล่าวมาแล้ว ไม่มีข้อมูลหรือหลักฐานยืนยันว่า นายจำปา มีความรู้ทางช่างก่อสร้างมาจากที่ใด
เมื่อกำนันโกวิท วงศ์ยะรา มีความคิดที่จะสร้างตลาดเจ็ดเสมียนอีกแถวหนึ่งนั้น นายจำปา คนนี้นี่เองจึงถูกเรียกมาให้เป็นผู้ สร้างตลาดเจ็ดเสมียนแถวใหม่ จำนวน ๑๑ ห้อง เริ่มต้นสร้างกันเมื่อวันที่ ๑๑ มิถุนายน พ.ศ. ๒๔๙๔ ปลูกเป็นแถวชั้นเดียว หลังคามุงด้วยสังกะสีลอนใหญ่ (ในปัจจุบันที่เห็นเป็นห้องแถว ๒ ชั้นนั้น ต่างคนต่างต่อเติมกันในภายหลัง)
ในขณะที่ก่อสร้างตลาดแถวใหม่นั้น นายจำปาเพิ่งจะมีอายุได้ ๓๑ ปี ตลาดเจ็ดเสมียนแถวใหม่นี้ ช่างจำปาได้ระดมสร้างกันเพียง ๑ เดือนกับอีกไม่กี่วันเท่านั้น ก็เสร็จแต่ไม่ค่อยจะเรียบร้อยดีนัก ถึงอย่างไรก็เป็นที่ถูกอกถูกใจกำนันคนดัง แห่งเจ็ดเสมียนเป็นยิ่งนัก
ขอเล่าถึงเกร็ดของช่างจำปาอีกเล็กน้อย แล้วก็จะเล่าเรื่องวิกเจ็ดเสมียนต่อไป เมื่อห้องแถวใหม่ของตลาดเจ็ดเสมียน สร้างเสร็จเป็นโครงสร้างขึ้นมาแล้ว ผู้ที่ซื้อห้องแถวเหล่านี้ก็ต้องมาปรับปรุงใหม่อีกทีหนึ่ง เช่นเทปูนซิเมนต์ที่พื้น กั้นห้องนอน ทำส้วม กั้นครัว ฯลฯ (ส่วนการยกขึ้นเป็นสองชั้นนั้นทำในภายหลัง)
ที่บ้าน (ห้องแถว) ของนายหิรัญนั้น ก็ได้ทำการปรับปรุงเหมือนกัน โดยได้จ้างช่างจำปามาทำให้ (ช่างจำปากับครูหิรัญนั้นรู้จักกันเป็นอย่างดี แต่ช่างจำปาอ่อนกว่าครูหิรัญ ๔ ปี ) ดังที่นายหิรัญได้มีบันทึกไว้ดังนี้ ข้อความในวงเล็บนั้นผู้เขียนๆเองเพื่อความเข้าใจ
๒๕ กรกฎาคม ๒๔๙๔ เช้าฉัน (ครูหิรัญ) กับนายจำปา ประเสริฐ (ช่างปลูกบ้านที่เก่งที่สุดในสมัยนั้น) ก็ช่วยกันทำหลังบ้าน เพื่อจะทำครัว ช่วยกันทำจนเย็น มุงเสร็จตีฝาหลังทำประตู เรียบร้อยไปเลย
๒๖ กรกฎาคม ๒๔๙๔ แรม ๘ ค่ำ เดือน ๘ เป็นวัน ฤกษ์ดี ฉันก็ปลุกเด็กๆให้เตรียมของ ตี ๕ กว่าๆ ก็จัดการขนเครื่องครัวอพยพกันไปที่บ้านใหม่ที่ตลาดเลย เอาฤกษ์ตอนเช้า (วันนี้จึงเป็นวันแรกที่ผู้เขียนได้มาอยู่ที่ตลาดเจ็ดเสมียน ที่จริงแล้วก็เกิดที่เจ็ดเสมียนนี้แหละ แต่เช่าที่เขาปลูกบ้านอยู่ ยังไม่ได้เข้ามาอยู่ที่ตลาด)
วันนี้ก็เทปูนหลังบ้านในครัวทำจนเสร็จ ซิ้มม้วน (เจ้าของโรงเลื่อยที่หัวหิน เป็นแม่ของคุณบุญมา เพื่อนเล่นกับผู้เขียนตั้งแต่เด็กๆ) แกสั่งให้ฉันกลับโรงเลื่อยในวันนี้ เพิ่งจะเสร็จแต่เพียงหลังบ้าน หน้าบ้านก็ยังไม่ได้ทำ ในห้อง ในครัว ก็ยังไม่เรียบร้อยทั้งนั้น
จะกลับยังไงได้อะไรๆก็ยังไม่เรียบร้อย จะไปแล้วก็รังแต่จะเป็นห่วงทำให้ต้องกลับมาทำอีก ฉะนั้นฉันเลยจำเป็นต้องขัดคำสั่งทำอะไรๆให้สำเร็จแล้วจึงค่อยไป บ่ายก็ขนของทยอยกันไปเรื่อย ฉันก็จัดบ้านไปเพื่อจะให้แล้วเร็วๆ
คุณบุญมา ผาสุก (ขวาสุด) บุตรสาวของซิ้มม้วนเจ้าของโรงเลื่อยหัวหิน ที่เคยเป็นเพื่อนเล่นกับผู้เขียนตั้งแต่สมัยเด็กๆที่อยู่ที่เจ็ดเสมียน
๒๗ กรกฎาคม ๒๔๙๔ วันนี้เทปูนหน้าบ้านตอนเช้า พอบ่ายฝนก็เทลงมา เทลงมาอย่างมากเสียด้วยฉันกลัวจะเสียแทบแย่ กลัวว่าปูนซิเมนต์ที่เทไว้จะไหลตามน้ำฝนไปด้วย ต้องหาตับจากมาปิดเป็นการใหญ่ แต่โชคดีปูนก็ไม่เสีย
๒๘ กรกฎาคม ๒๔๙๔ วันนี้ทำในบ้านติดรูป ทำส้วม
๒๙ กรกฎาคม ๒๔๙๔ วันนี้ทำรางน้ำ ทำหน้าถัง (ประตูปิดหน้าบ้าน ใช้ไม้กระดานขนาด ๘ นิ้ว หนา ๑ นิ้ว มาติดบานพับขนาดใหญ่ เวลาปิดเปิดใช้พับเอา หนักมาก ลำบากมากๆ) ติดกระดาษ ติดรูปภาพนับว่าเสร็จเรียบร้อย
รวมในการทำบ้านครั้งนี้จนเสร็จก็ราว ๓,๐๐๐ บาท
ววววววววววววววววววววววววว
สรุปแล้วนายจำปานี่เองที่ได้เป็นผู้ทำการแต่งเติมบ้านห้องแถวของผู้เขียน และรับแต่งเติมบ้านห้องแถวของคนอื่นๆอีกแทบทั้งหมดด้วย ให้เสร็จเรียบร้อยโดยสมบูรณ์
ให้เข้าอยู่อาศัยได้อย่างเรียบร้อย นอกจากนั้นนายจำปายังมีผลงานสร้างสิ่งก่อสร้างในเจ็ดเสมียนอีกหลายอย่าง แต่ผมจะขอผ่านไป จะเอาแต่เรื่องวิกเจ็ดเสมียนเรื่องเดียวก่อน
และนายจำปา ประเสริฐ ผู้นี้เป็นบิดาของคุณ ยุพา ยุวนากร ที่คิดทำเค๊กมะพร้าวอ่อนขึ้นมาจำหน่าย เป็นคนแรกของตำบลเจ็ดเสมียนยังไงเล่าครับท่าน....
เขียนโดย นายแก้ว
โปรดติดตามตอนต่อไป