เด็กวัด ๒ (ปฐมนิเทศ)
ศาลาวัดเจ็ดเสมียนเมื่อเกือบ ๒๐ ปีที่ผ่านมา
ก่อนจะถึงเทศกาลวันเข้าพรรษาในปีนี้ ๑ วัน พวกเด็กตลาดหลายคนก็มารวมตัวกันแล้วเดินไปที่วัดในตอนสายๆ เพื่อมายืนตัวว่าพวกผมมาแล้วนะ หลวงตาหุ่นเห็นพวกผมเดินเข้ามาหา ท่านยืนอยู่ที่ตรงบันใดหน้าวัดพอดี
คนเก่าในตลาดเจ็ดเสมียน ภาค ๑
ภาพของคนในตลาดเจ็ดเสมียนเมื่อกว่า ๔๐ ปีมาแล้ว ภาพนี้เป็นภาพที่คนเก่าๆของตลาดเจ็ดเสมียนมารวมตัวกัน มารับประทานอาหารร่วมกันในงานเลี้ยงงานหนึ่ง ที่หน้าห้องแถวตลาดเจ็ดเสมียน
เมื่อข้าพเจ้าป่วย (กลับบ้าน)
นางสละ สุวรรณมัจฉา ผู้เป็นห่วงบ้าน
สักประมาณ ๑๐.๐๐ น.เห็นจะได้ ภารโรงก็เอาขาเหล็กมาตั้งอีก เอาขวดน้ำเกลือขวดเบ้อเริ่มมาแขวน และดึงสายยางสีแดงไว้ข้างล่างอีก ฉันนึกว่าคงมาให้น้ำเกลือกันอีกแล้ว ฉันเหยียดแขนซ้ายออกไป เขาก็เอาผ้ามัดอย่างเมื่อวาน แล้วก็เริ่มลงมือเอาเข็มฉีดนำก่อน
เมื่อข้าพเจ้าป่วย (มาถึงหมอจนได้)
นายหิรัญเมื่อเป็นครูอยู่ที่โรงเรียนวัดเจ็ดเสมียน
เมื่อก่อนที่ฉันจะล้มนั้นนายเทายืนอยู่ข้างๆ และเมื่อเขาเห็นฉันล้มลงไปต่อหน้า นายเทาจึงถลันเข้ามารับไว้ได้ทัน แล้วประคองให้นอนราบลงอีกทีหนึ่ง คนอื่นๆที่เขารอจะไปที่สถานีด้วยพากันตกใจและเอะอะขึ้น
เมื่อข้าพเจ้าป่วย (เริ่มป่วยหนัก)
นายหิรัญ สุวรรณมัจฉา ผู้เขียนเรื่องนี้
เรื่อง "เมื่อข้าพเจ้าป่วย " นี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมาเมื่อ ๕๖ ปีที่ผ่านมา จากบันทึกของนายหิรัญ ซึ่งมีอาชีพเป็นครูใหญ่ที่โรงเรียนวัดเจ็ดเสมียน ต่อมาเกิดเบื่ออาชีพเป็นครูได้ลาออก แล้วไปทำงานเป็นเสมียนโรงเลื่อยที่หัวหินระยะหนึ่ง ต่อมาได้ลาออกจากโรงเลื่อยแต่ก็ยังอยู่ที่หัวหินโดยตั้งโรงงานรับตีมีดและขายมีด เรื่อง "เมื่อข้าพเจ้าป่วย " เกิดขึ้นตรงนี้เอง ขอให้ท่านติดตามต่อไป